Samorządowe Przedszkole w Iłży

KATARZYNA WIĄCEK

2024/2025 

LOGOPEDA 

Logopedia zajmuje się kształtowaniem mowy w okresie jej rozwoju i doskonaleniem w późniejszym etapie, a także usuwaniem różnych wad i zaburzeń mowy. Do działań logopedy zaliczamy diagnozowanie, stymulację rozwoju mowy, profilaktykę oraz terapię zaburzeń mowy. Okres przedszkolny to czas, kiedy terapia jest najbardziej efektywna. Nie wolno czekać w nadziei, że dziecko dojrzeje i problem zniknie – tym sposobem dzieci utrwalają przez lata złe nawyki, nieprawidłową wymowę. Na terapię nigdy nie jest za późno, ale im dłużej czekamy, praca może okazać się trudniejsza. Zatem należy rozpocząć działania wspomagające i korygujące trudności w rozwoju dziecka jak najwcześniej. Zaburzenia mowy występujące u dziecka mają znaczący wpływ na jego funkcjonowanie w środowisku przedszkolnym/szkolnym. Problemy z wymową/komunikacją mogą odbijać się na sferze emocjonalnej i osobowościowej dziecka, powodować trudności w nawiązywaniu relacji z innymi dziećmi, a także mogą być powodem problemów z nauką czytania oraz pisania.

Jak wspierać rozwój mowy dziecka

Ćwiczenia oddechowe

•      wąchanie kwiatów, zapachów, potraw, kosmetyków,

•      dmuchanie na zmarzniętą szybę, chuchanie na złączone dłonie,

•      zdmuchiwanie chrupek, piłeczek, kawałków waty z gładkiej a następnie szorstkiej powierzchni,

•      dmuchanie na płomień świecy tak, aby go nie zgasić,

•      puszczanie baniek mydlanych. Dmuchamy na zmianę:

krótko –  długo– jak najdłużej
słabo – mocno – jak najmocniej

•      dmuchanie na wiatraczki, w gwizdki,

•      dmuchanie na paski papieru lub wycięte z kolorowego papieru zabawki (zwierzęta, kwiatki, listki, gwiazdki itp.) umieszczone na nitkach i umocowane na stelażu, tak aby jak najdłużej utrzymały pozycję wychylną,

•      dmuchanie do celu, np. papierowych, styropianowych lub zrobionych z wacików zabawek,

•      dmuchanie na wycięty z papieru grzebień, od strony lewej do prawej, tak, aby na jednym wydechu wychyliły się wszystkie zęby grzebienia,

•      naśladowanie na jednym wydechu śmiechu różnych osób np. dziewczynka: hi, hi, hi, chłopiec: ha, ha, ha, staruszka: he, he, he, mężczyzna: ho, ho, ho.

Ćwiczenia warg:

•      różnego stopnia zaokrąglanie warg na polecenie słowne (dzióbki różnej wielkości),

•      rozciąganie warg,

•      zbliżanie i domykanie warg,

•      nieznaczne dociskanie domkniętych warg,

•      utrzymywanie przez krótki czas ćwiczonej pozycji warg  np. podczas liczenia do 3,

•      utrzymywanie opłatka, szpatułki lub słonego paluszka między wargami, bez zbytniego napięcia, należy pilnować aby dana rzecz była trzymana ustami, a nie zębami,

•      utrzymywanie wargami różnych drobnych przedmiotów, jak chrupka, korek z butelki,

•      parskanie wargami.

Ćwiczenia języka:

•      powolne kląskanie ( z prawidłowym ułożeniem języka na podniebieniu),

•      mlaskanie językiem,

•      układamy szeroki język na dnie jamy ustnej, następnie polecamy unoszenie go w tym kształcie za górne zęby ,

•      szeroki język ułożony na dnie jamy ustnej podnosimy do góry, aby język przytulił wszystkie zęby,

•      wklejanie szerokiego języka w podniebienie tzw. „glonojad”,

•      układanie szerokiego języka naprzemiennie za górne zęby i za dolne.